evde kase büyütmece

şimdiden söyliyeyim; evde kase büyütmece çok kötü birşey.herşeyden önce alışkanlık yapıyor.önceleri deli mutlu oluyorsun, "özgürüm ne istersem onu yaparım." diyorsun; sonraları yavaştan sinsice uyuşukluk başlıyor.her günün bir diğerine benziyor.sen farketmeden üşengeçliğin tavan yapıyor.sanki bir tokat a ihtiyaç duyuyorsun yerinden kalkabilmek , bir işi halledebilmek için.aslında düşünürsen hep diyorlar "ben mezun olduktan sonra hemen işe başlamıştım, sen en iyisini yapıyorsun, biraz dinlen; kendini dinle."diye. iyi çok hoş güzel de eğer bi ilerleme kaydedemiyorsan nesi güzel, bunu söyle bana.
mutlaka haftanın bir günü "bundan sonra her gün spor yapacağım, hem de her gün; inanılmaz taş olucam." diye verilen sözler ; akşamüstü abuk subuk programlar eşliğinde geçen gün evde yapılan keki yerken bozulmaya başlar."bugün odamı toplamam lazım." diye kendine verdiğin abuk subuk görevler yerini "amaaaaann yarın yaparım."lara bırakıyor.
hani sevgilinden ayrılırsın bi mal olursun ya.bi ilk ne yapacağını bilemezsin.eskiden ona ayırdığın zaman dilimi artık bir boşluktur ya ona benziyor okulun olmaması.e bu kadar zaman alışamadın mı yuh derseniz de hemen bir verilecek cevap bulunuyor, yüzsüzlüğe vurdun ya artık işi bokunu çıkar bari hesabı," ama yaz boyunca sağlık problemleriyle falan uğraştım, kafam meşguldü.".hadi lan ordan derler adama ama nafile uyuşukluk böyle de gitmez.
bir süre sonra:
 uyumak istersin uyuyamazsın çünkü uyursan uyuşukluğun gitmez, yanında arkadaşlarını da getirir; mallık ve saatin kaç olduğunu bilmemenin getirdiği rahatlık.
yazı yazmak istersin konu bulamazsın, twitter a facebook a bakıp kapatırsın bilgisayarı; uyuşukluğun gitmez.
arkadaşlarınla konuşmak istersin, dedikodu yapayım dersin yapamazsın, bir süre sonra cümlelerde kullanılan "iş, mülakat, kpss, toefl" kelimelerinin fazlalığı insanı sağır eder.sonuç uyuşukluğun gitmez sadece moralin bozulur.
spora başlıyayım dersin , o da olmaz.bu hikayenin sonunu yazmıştım üstlerde, tekrar edip kendimize küfretmenin bir anlamı yok değil mi?:P
"aman ne bilim.havalar yüzünden böyleyim" dersin."ulan havalar güzelken de sen böyleydin" der içinden bir ses ama ona da büyük bir ustalıkla kulaklarını kapatırsın.
yok yok havalar yüzünden ben böyleyim.bi tarafın dona dona evde böyle oturursan sonun bu olur işte.kalk git bir işe yara, bari odanı topla!:)