Tamamen gelip geçen bir moddan bahsediyorum.Siz de benim gibi bir dakikası diğerine uymayan bir insansanız demek istediğimi anlamışsınızdır.Bu akşam tam olarak istediğimi bulmuş gibi hissediyorum hani en son kendimi kaybetmiştim ya:).Çıktığım küçük tatilin de etkisi var gibi geliyor.Sonunda yalnızım, odamdayım.Kulağımda en sevdiğim müziklerim, penceremden giren temiz havayı çekiyorum içime.Yerde okunmayı bekleyen dergilerim, diğer bir yanımda izlemeyi dört gözle beklediğim 1-2 film, kocaman bir bardak suyum.Bu moddan çıkmamak dileğiyle diyerek başlıyorum bu ilham gelen akşamda yazıma.
Etrafımda son derece moral bozucu şeyler yaşanıyor ama nedendir bilinmez (belki daha demin yediğim dondurmanın etkisidir) ben bunların yanında kendimi yine BEN gibi hissediyorum.Özlediğim, olmak istediğim BEN.Uzun zamandır raflarda sakladığım, yeri gelince ortaya çıkardığım yeri gelince de dolapların en tozlu köşelerine sakladığım BEN.Baktığım her yerde AŞK görüyorum.60 yılını beraber geçirmiş bir çiftin birbirine aşkı, hiç ummadıkları bir yerde ve zamanda bir araya gelen arkadaşlarımın aşkı, bir Mr.Big Carrie aşkı, bir adamın zor zamanında eşine gösterdiği anlayış ve hoşgörü...Aşktan ziyade sevgi gördüğüm şey belki de.Arkadaşlarımın çok şaşıracağı cümleler bunlar.Benden duymaya kimsenin alışkın olmayacağı şeyler.Ben bile eski yazılarımı okuduktan sonra diyorum ki bunlar ne?!
Hayata nasıl bakıyorum diye düşündüm sıradan bir "sex and the city" bölümü izledikten sonra.Hala bilmiyorum ama bilmek için de uğraştığım söylenemez.Olumlu olduğumu söylemek mümkün her ne kadar önceki yazılarımı okuyanlar inanmayacak olsa da.Diyorum ya bu bi mod her zaman dondurma yesem diyorum şimdi:)Aklımda o kadar çok düşünce var ki hangi sıraya koysam da cümlelere döksem bilemiyorum.Bilemediğim için de düşünmeye devam ediyorum.:P
