~Linkin Park-Qwerty~

I didn't think that I had a debt to pay '

Til they came to take what I had left away

You said you wouldn't put me to the test today

But I remember you saying that yesterday

There was a time when your mind wasn't out of control

Every memory and confession born out of your soul

Like a pill you couldn't swallow so it swallowed you whole

Another lie hard to follow, it followed you home

And like that Broken down

A victim of your plight

Fire so out of control Every memory and confession born out of your soul

And like that Broken down

A victim of you lies

You hide behind Lies

You don't know Why

You crossed the line

Wrapped up inside your Lies

You hide behind Lies

You're lost inside that cold disguise

Behind your lies

I don't know what I thought I might say

Seems like we never would talk the right way

Every other minute I fought for my place

And drop what I made thought you might say

so I'm guessing that you probably know

When your inside's hollow and you want to be cold

Like a pill hard to swallow so it swallowed you whole

Another lie hard to follow, it followed you home

And like that Broken down

A victim of your lies

You're faking, you're mistaken

If you think that you could climb out of this hole

Forsaken, what would take me?

Analyzing by the power of your soul

Broken down, a victim of your Faking, your mistaken

If you think that you could climb out of this hole Broken down, a victim of your lies

farklılaşmak...

Farklı duygular içindeyim.Ne isteyip ne istemediğim konusunu geçtim zaten, ben de dahil kimse bilmiyor cevabını.Üzgün değilim, mutlu değilim sadece öyle "düşünüyorum".Hayallerde yaşıyorum ve bununla mutlu oluyorum.Gerçeklerle ya da şu an ilgilenmem gereken şeylerle ilgilenmek yerine "düşünüyorum".

Hep daha fazlasını ister ya insan onu tadıyorum belki de.Daha fazlasını istiyorum ya da daha basiti direk hayal ediyorum.Anlamsız cümleler içinde kayboluyorum.Nedenini bilmiyorum, kendimi ifade edemez oluyorum.Bağımsızlığın rahatlığıyla kanatlanıp uçarken tamamen farklı şeyleri hayal ediyorum.

Kendinde olmayanı ister ya insan ;olmayanı istiyorum.Daha yeni aklım başıma geldi demişken nerden çıktı bunlar diye düşünüyorum.Nerden alışkanlıklarımın esiri oldum yine.Neden sorguluyorum?

Hayal eder ya insan; daha güzelini daha iyisini.Ben hayallerde kayboluyorum.Düşünüyorum planıyorum ama elimdeki en önemli şeyin ,zamanımın, hiç değerini bilmiyor gibi davranıp saçmalıyorum. Belki daha erken hayallerden umudu kesmek için ama ben onlarla yaşıyorum zaman zaman.

Sever ya insan içinden geldiği gibi; sevemiyorum ben işte öyle.İçimden gelmiyor.Farklı şeyleri farklı zamanlarda öğretiyor zaman insana.Sonunda bir bakıyorsun nerde eski sen nerde şimdiki.Farklı düşünmeye başlamışsın farklı şeylere dikkat etmeye başlamışsın kısaca"farklı" biri olmuşsun.

end of an era..beginning of another...

yeni bir sayfa...ne kadar uzun sürer ya da ne kadar süre böyle hissederim bilmiyorum ama uzun zaman sonra memnunum hayatımdan.dengesizliklerimle ne zaman bunu bozacağm bilmiyorum ama şimdilik herşey farklı geliyor bana.bilmiyorum neden ama bazı şeyleri kafama takmak yerine, sorgulamak yerine ya da boşu boşuna kendimi üzmek yerine akışına bırakıyorum herşeyi.nasıl mutlu oluyorsam onu yapıyorum.uzun zamandır şikayetçi olduğum, düşündükçe içimi parçalayan şeyler sanki artık eskisi kadar canımı acıtmıyorlar.hatalarımı, hayal kırıklıklarımı, üzüntülerimi kabul edip sevmeye başladım sanırım.farklı bir duygu...pişmanlık olmadan; ya da hayallerle yaşayıp kaybomadan.hayatımda değişen tek birşey bile olmamasına rağmen ben farklıyım.sanki huzur bulmuş gibi...sadece merak ediyorum...

hadi bakalıııımmmm...başlıyoruz yine=)

Zaman çok şey öğretiyor insana.Kimin samimi olup kimin olmadığını çok iyi anlayabiliyorum. İnsanları sürekli yargılamak, hayatlarında olan bitenleri bir dizi izler gibi gözlemlemek, onların kararlarını ciddiye almamak yerine önce biraz düşünmek gerekmez mi?Ağzımızdan çıkıcak o iki çift lafı önceden düşünsek daha iyi olmaz mı?

Zaman zaman sinirlerime hakim olamadığımı hissediyorum.İnsanları kıracağımdan susuyorum ya da başka şeyler düşünüyorum o an.Gözlerimi kapatıyorum ya da avcumu sıkıyorum ya da kafamdan geçirdiğim düşüncelerimi dinliyorum.Bazıları çok tutarsız artık, ne hareketleri birbirini tutuyor ne söyledikleri, ne tavırları.Güvenmiyorum işte.Öğrendiğim en önemli ve acı şey buydu sanırım..Hiçbirine kendimi ,gerçek"ben" i göstermek istemiyorum.Onlarla paylaşmak istemiyorum bazı şeyleri.Onlar dışarıdan gördüklerini "ben" sansınlar.Beni öyle bilsinler istiyorum.

Yine aynı şeyleri yaşatacaklar bana biliyorum.Yine sinirlenen kendini hırpalayan ben olacağım ve sonuç yine aynı olacak.Üstü kapanacak ve hiç yaşanmamış gibi bir süre sonra kimse hatırlamayacak bile.

Herkesin önem verdiği, üstünde çok düşündüğü bir konu vardır kafasında.Karşısına onu yargılayan, isteklerini ciddiye almayı bırakın dinlemeyen insanlar geldiği zaman üzülmeyi geçtim sinirleniyor insan.Eskiden yaşananlar tazeleniyor zihinlerde ve daha zorlaşıyor sanki.Alışıyorsun en kötü tarafı.Biraz hassas olun be kardeşim.Biraz ya...

just another way to express it...

i'm walkin home.the weather, it's freezing but i don't feel it.i feel the snow in my face but i don't feel the cold like there's something missing inside of me.the only thing i can feel is the headache which is killin me.my thoughts are racing in my head.my heart is just tired.i've been walkin the same street for thousands of times and each time i felt different.each time i was thinkin about something different.now i'm beginning to realize what's really happening to me.

i'm on the edge and i'm about to fall.i realized i'm back!.i'm just the way i used to be.i guess i don't know how to deal with "things".things like happiness or sadness or clearly madness.i stop talkin and start thinkin like it's gonna help.although i hate obsessive people i'm becoming one of them time to time, by questioning and asking why.

i just want something new in my life, something that will inspire me.sometimes being alone, sometimes workin my ass off, sometimes doing stuff that i like with the people that i enjoy being with..with my hopes and dreams.

everything i say to myself is just bullshit!"everyday is a new day, a new life" bla bla bla...where are my dreams?what do i want?what do i need?of course i have no idea! =)

The cupid has flown the co-op or not!!

Aklım almıyor bazen yaşadıklarımı ve öğrendiklerimi.Anlıyorum ki ben daha kendimi çözememişim nerde kaldı başkalarını çözmek.Kötü şeyler yaşadığımdan ya da çok üzgün olduğumdan değil bu yazdıklarım sadece şaşkınlığımdan.Kendime şaşırıyorum.


Kabullenmek istemiyorum bazı şeyleri.Yazdıklarımı okuyorum.Hiç değişmemişim yine aynı şeyleri düşünüyorum, aynı şeyleri hissediyorum ama bitmek tükenmek bilmeyen sabrımın sonuna yaklaştığımı hissediyorum.Düşünmek istemiyorum hayatımda vermek zorunda olduğum kararları.Hissizleşiyorum, uzaklaşıyorum.Şu anki ruh halimden uzaklaşıyorum ve derinlerde eski BEN oluyorum.Aslında uzun zamandır üstünü başka şeylerle kapattığım BEN.Alışkın olduğum, başa çıkmayı yıllardır düşe kalka öğrendiğim o BEN oluyorum yine.Gözlerini gözlerimde görmek o kadar uzak geliyor ki artık sanki bir hayalmişsin gibi.Vereceğim kararlardan korkuyorum.Biliyorum yanlış olacak belki ama yine seni seçiyorum.


Sanırım sadece hayal kurmak bana göre olan.Ya da şimdilik.O kadar özdeşleştirmişim ki zor geliyor.

ne istemiorm ki..getirin hepsini önüme!

Ne istediğini bilememek nasıl bir duygudur ya?Bazen bunun hafifliğiyle uçtuğunu hissedersin, ertelersin hayatındaki şeyleri bazen de ne istediğini bilememenin verdiği endişeyle denersin herşeyi, uğraşırsın istediğinin ne olduğunu bulmak için.İşte son birkeç gündür kafamı kurcalayanlar bunlardan ibaret.Plan yapmak,istediğin şeyler için elinden geleni yapmak uzak geliyor şu anda..Ne istediğini sorgulayınca insan başladığı noktaya geri dönüyor çünkü."Dur bi dakka ya ben bunu istio muyum gerçekten?" diye sorduğunda farklı oluyor biçok şey...düşünmek ve bulmak lazım.

I'm FOCUSING! that's what i do!

İnsan alışıyor bazılarının yokluğuna.Bir süre sonra aramıyor yanında.Arkadaşlıkta da aşkta da neler yaşanırsa yaşansın alışılıyor herşeye.Belki acı veriyor, kafandan atması zor oluyor ama sonunda insan bir süre sonra "ondan önce de yaşıyordum, ondan önce de gülüyordum yine yaparım aynısını "diyor.İyi mi kötü mü bilmiyorum. (kırgınlıklarım)

Hani sorarlar ya doğaüstü bir gücünüz olsa ne olmasını isterdiniz diye.Bana en mantıklı cevap "zamanın kontrolünü elinde tutabilmek" gibi gelir.Zamanı durdurabilmek, bunaldığında herşeyi durdurmak ve nefes almak,ya da söyleyemediklerini söyleyebilmek...Birçoğumuz görünmez olmak isteriz.Diğer insanların hakkımızda gerçek düşüncelerini duyabilmek isteriz.İster miydim diye düşünüyorum; istemezdim gerçekten.Çok merak ederdim ama bilmek istemezdim.Başka insanların da benim düşüncelerimi bilmelerini istemezdim. (isteklerim,hayallerim)

Hepimiz zaman zaman birşeyler için istek duyuyoruz.Kimimiz daha başarılı olmayı, kimimiz kalbimizden geçen birinin elini tutabilmeyi, kimimizse sadece huzurlu olabilmeyi. Çevremdeki bir çok insanın gözlerinin içindeki ışığı istiyorum ben.Umutla bakan, sevgi dolu, mutluluktan çığlık atmamak için kendini zor tutan o gözlerindeki ışığı istiyorum ben. (aşkım)

Hiçbirimiz yarın ya da sonraki gün ne olacağını bilmiyoruz.Her geçen gün bizi farklı yollarla şaşırtırken, yarının ne olacağını bilmezken, belirsizlik içinde kaybolmayı seçtim ben belki de.Ne istediğimi ne istemediğimi ne yapacağımı bilemiyor gibi...bir plan yapmalıyım, düzene koymalıyım, belirsizliklere bir son vermeliyim derken daha derinleşiyor bazı mevzular, daha fazla kafamı meşgul ediyor. (yarınımın belirsizliği)

Her ne olursa olsun destek olacak insanlara ,gerçek dostlarına bakıp paylaşmak istiyor insan yaşadıklarını.Onların anlamasını bekliyor yaşadıklarını; kimi zaman yalnızlığa ihtiyacın olduğunu, kimi zaman somurtmaya kimi zaman kafanı dağıtmaya ihtiyacın olduğunu, kimi zaman sebepsizce gülmeye kimi zaman içmeye ihtiyacın olduğunu.(arkadaşlarım)

Hepimizi birbirimize kırılıyoruz ya da alınıyoruz; hem de bunu durmadan yapıyoruz.O kadar çok yapıyoruz ki artık bunu sanki normal bir hareketmiş gibi algılayıp unutuveriyoruz bir anda.Çok şey yaşıyoruz beraber.Üzülüyoruz, karnımız ağrıyana kadar gülüyoruz.Yarının belirsizliğinde, "yüzünü güneşe dönen gölge görmezmiş" modunda olabilmeyi umarak hayallerimizle mutluluğa ulaşmak için çabalıyoruz.Ben bunların yanındaki yerimi bulabilmiş değilim.Bunun yerine ben insanları kendimden uzaklaştırıyormuşum.Keşke beni anlayabilseydin arkadaşım.Ben sadece istediklerime odaklanıyorum.Plan yapmıyorum,düzene koymuyorum ya da sonuca bağlamıyorum şu an belki ama odaklanıyorum ve dikkatimin dağılmasını istemiyorum.=) bazılarının beni anladığını biliyorum;)