İnsan alışıyor bazılarının yokluğuna.Bir süre sonra aramıyor yanında.Arkadaşlıkta da aşkta da neler yaşanırsa yaşansın alışılıyor herşeye.Belki acı veriyor, kafandan atması zor oluyor ama sonunda insan bir süre sonra "ondan önce de yaşıyordum, ondan önce de gülüyordum yine yaparım aynısını "diyor.İyi mi kötü mü bilmiyorum. (kırgınlıklarım)
Hani sorarlar ya doğaüstü bir gücünüz olsa ne olmasını isterdiniz diye.Bana en mantıklı cevap "zamanın kontrolünü elinde tutabilmek" gibi gelir.Zamanı durdurabilmek, bunaldığında herşeyi durdurmak ve nefes almak,ya da söyleyemediklerini söyleyebilmek...Birçoğumuz görünmez olmak isteriz.Diğer insanların hakkımızda gerçek düşüncelerini duyabilmek isteriz.İster miydim diye düşünüyorum; istemezdim gerçekten.Çok merak ederdim ama bilmek istemezdim.Başka insanların da benim düşüncelerimi bilmelerini istemezdim. (isteklerim,hayallerim)
Hepimiz zaman zaman birşeyler için istek duyuyoruz.Kimimiz daha başarılı olmayı, kimimiz kalbimizden geçen birinin elini tutabilmeyi, kimimizse sadece huzurlu olabilmeyi. Çevremdeki bir çok insanın gözlerinin içindeki ışığı istiyorum ben.Umutla bakan, sevgi dolu, mutluluktan çığlık atmamak için kendini zor tutan o gözlerindeki ışığı istiyorum ben. (aşkım)
Hiçbirimiz yarın ya da sonraki gün ne olacağını bilmiyoruz.Her geçen gün bizi farklı yollarla şaşırtırken, yarının ne olacağını bilmezken, belirsizlik içinde kaybolmayı seçtim ben belki de.Ne istediğimi ne istemediğimi ne yapacağımı bilemiyor gibi...bir plan yapmalıyım, düzene koymalıyım, belirsizliklere bir son vermeliyim derken daha derinleşiyor bazı mevzular, daha fazla kafamı meşgul ediyor. (yarınımın belirsizliği)
Her ne olursa olsun destek olacak insanlara ,gerçek dostlarına bakıp paylaşmak istiyor insan yaşadıklarını.Onların anlamasını bekliyor yaşadıklarını; kimi zaman yalnızlığa ihtiyacın olduğunu, kimi zaman somurtmaya kimi zaman kafanı dağıtmaya ihtiyacın olduğunu, kimi zaman sebepsizce gülmeye kimi zaman içmeye ihtiyacın olduğunu.(arkadaşlarım)
Hepimizi birbirimize kırılıyoruz ya da alınıyoruz; hem de bunu durmadan yapıyoruz.O kadar çok yapıyoruz ki artık bunu sanki normal bir hareketmiş gibi algılayıp unutuveriyoruz bir anda.Çok şey yaşıyoruz beraber.Üzülüyoruz, karnımız ağrıyana kadar gülüyoruz.Yarının belirsizliğinde, "yüzünü güneşe dönen gölge görmezmiş" modunda olabilmeyi umarak hayallerimizle mutluluğa ulaşmak için çabalıyoruz.Ben bunların yanındaki yerimi bulabilmiş değilim.Bunun yerine ben insanları kendimden uzaklaştırıyormuşum.Keşke beni anlayabilseydin arkadaşım.Ben sadece istediklerime odaklanıyorum.Plan yapmıyorum,düzene koymuyorum ya da sonuca bağlamıyorum şu an belki ama odaklanıyorum ve dikkatimin dağılmasını istemiyorum.=) bazılarının beni anladığını biliyorum;)
No comments:
Post a Comment