Şans eseri yaşıyorum. Bunu geçen gün yaşadıklarımdan sonra daha iyi anladım.Şu anda bunları yazamıyor olucaktım eğer şans yüzümüze gülmemiş olsaydı.Bitmek bilmeyen isteklerimin birçoğunu yerine getirecek durumum olmayacaktı ve benim bunları yaşadığım anlarda ailemden kimse benim neler yaşadığımı bilemeyecekti.Yaşananlar beni fazlaca düşünmeye ve fazlaca içmeye sevk etti diyebilirim; ki o konuyu hiç açmayı düşünmüyorum:)
İlk defa bu kadar derin bir şekilde düşünmeye başladım bu konuyu..İnsanların bizim hakkımızda düşündüklerini neden bu kadar önemsiyoruz?Neden hayatımızda pek de önemi olmayan komşumuzun ya da okulda hergün gördüğümüz ama çok da konuşmadığımız bir arkadaşımızın bizim hakkımızda kötü düşünmesinden bu kadar korkuyoruz?Bazı hareketlerimizi ona göre sınırlıyoruz?Bir şekilde rol yapmaya itiliyoruz ister istemez.
Önyargılara bağlı, yeni şeylere kapalı ve insanlara etiketler yapıştırmaktan hoşlanan bir toplum olarak biz her zaman olduğumuzun dışında görünme isteği içindeyiz ne yazık ki.Kendimizi bir şekilde saklama, içimizde her ne varsa bunu kendi içimizde yaşamanın daha iyi olacağı düşüncesiyle seyrediyor davranışlarımız.Daha iyi daha "normal" olmalıymışız yoksa kabul edilmezmişiz gibi.Dünyada bu kadar farklı insan varken ve bununla beraber bunların hepsinin farklı düşünceleri varken herkesin ortak bir paydada birleşmesi nasıl mümkün olabilir ki?Herkesin benzer müzik zevklerine ya da yaşam tarzına ya da en basitinden benzer giyim tarzına sahip olması nasıl mümkün olabilir ki?Bu şekilde ifade edildiğinde kimse kendinin öyle olduğunu düşünmek istemez tabi ama aslında hepimiz farklıyız ve bunu bir şekilde içimizde yaşıyoruz.
Bazı insanlar diğerlerini yargılamaktan hiç geri kalmıyorlar, bir saniye bile düşünmüyorlar ağızlarından çıkan sözlerin aslında ne anlama geldiğini.Yeniliklere kapalı küçük beyinlerinde kendilerince bir eleme yapıyorlar, belli bir etiketi yapıştırıyorlar karşılarındakine ve onu yargılamaktan geri kalmıyorlar.
Diğerlerinin yaptıkları bizi neden bu kadar ilgilendiriyor anlamıyorum."Herkes nasıl mutlu olacaksa öyle yaşasın kardeşim siz ne karışıyorsunuz" diyesim geliyor zaman zaman.Hayat bu kadar kısayken, hepimiz şans eseri yaşıyorken bunu kendini sınırlayarak yaşamanın bir anlamı olmadığı kanısındayım.Allah hepimizi önyargılı insanlardan korusun.
No comments:
Post a Comment