Nasıl oluyor da insan uzun zaman sonra tekrar hatırlıyor yaşananları dün yaşanmışlar gibi?Nasıl oluyor da şarkılarda buluyor eskiden aradıklarını, baştan yaşıyor olanları?Nasıl oluyor da kelimeler dökülemeden boğazlarda düğümleniyor tekrar, kendine bile itiraf edemedikleri aklında yer ediyor sanki hiç gitmemişler gibi? Neden dizler titriyor tekrar karşılaşıldığında ya da neden hala insanın içini acıtıyor görülenler?
"Aşk böyle bir şey." diyorum önce, sonra vazgeçiyorum."Aşk böyle bir şey değil, ben hiç aşık olmadım." diyorum kendime.Aşk karşındaki insanın varlığı ile var olmaktır.Onun her nefesinde daha canlı hissetmektir kendini.Belirsizlikler içinde kaybolup, dünyayı bulanık görmek değildir diyorum.Peki nedir aşk?
Kendinden çok düşünmek mi karşındakini, kendine güvendiğinden çok güvenmek mi, ya da hiç karşılık alamayacağını bilerek sevmeye devam etmek mi?Her yerde gözünün onu araması mı ya da konuşacak hiçbir şey bulamamak ve sadece onu izlemek midir aşk?
Kelimelere dökememek midir bu duyguları,saçmalamak mıdır durup dururken?Sana bakarsa dünyanın senin olması, bakmazsa dünyanın başına yıkılması mıdır bu ruh halinin özeti?Herşeye bir anlam yüklemek mi, gittiğin her yerde yanında onun olduğunu düşünmek midir yoksa.Tuzla buz olmak mıdır karşısında, ellerinin titremesi, hayaller içinde kendini kaybetmek midir?Güneşin daha parlak olması mı günlerin kısalması mı zaman kavramının anlamsızlaşması mıdır?
No comments:
Post a Comment