Zorlu bir savaş = Arkadaşlık :)))

Yoruluyorum.İnsanlardan, düşüncesizliklerinden, umursamazlıklarından.Keşke insanlar biraz olsun etraflarına bakıp neler olduğunun farkına varsalar..Etrafında kimler var, o insanlara kendilerini nasıl hissettiriyorlar..Ama kimse bunları düşünmüyor, buna tenezzül bile etmiyor.Doğanın Kanunu diyeceksiniz belki,"herkes elbet kendini düşünür" diyeceksiniz ama siz karşınızdaki insana hakettiğinden çok daha fazla değer verdiğinizi anladığınızda iş işten geçmiş oluyor.Kendinizi içinde kolaylıkla kaybolacağınız olaylar zinciri içinde, tanımadığınız bir sürü insan hakkında düşünürken ve bunlar hakkında yorum yaparken buluyorsunuz.

"Yazık" demekten başka birşey gelmiyor bazen insanın içinden. İç karartıcı bulabilirsiniz yazdıklarımı ama insanlara hakettiklerinden fazla değer vermeye gelmiyor ne yazık ki..Bu insanlar en yakınınız da olsa aynı en uzağınız da.Son moda "anı yaşamak" diye adlandırdığımız yaşam şekli ne kadar cazip ve eğlenceli olsa da insalara arkadaşlıklar kaybettirmekten başka birşey yapmıyor.Buna rağmen ben de dahil olmak üzere bir sürü insan tarafından "yaşam felsefesi" olarak adlandırılıyor.Karşımdaki üzgün mü, biraz ilgilenirim gerisi beni bağlamaz..ya da karşımdakini kırdım mı, beni böyle kabul etsin beni ilgilendirmez...

Arkadaşlıklar insanların paylaşım ve eğlenme ihtiyacını gidermek yerine yıpratıcı ve zor bir sınav halini almaya başladı.Her seferinde birileri yıpranıyor, üzülüyor ve sonuç olarak hakettiği değeri karşısından almayı bırakın, onlar için hiç değerli olmadığını hissediyor.Belki tüm arkadaşlıklar böyle değil günümüzde ama derinden gözlemlediğim ve acı bir şekilde farkına vardığım bu olaylardan bazılarının içinde buluyorum kendimi zaman zaman.

Böyle zamanlarda yalnızlık öyle çekici geliyor ki insana.Kafanızın gerçekten gereksiz bilgilerle dolmasındansa kendi kendinize kalmak...Sesler yok, anlam veremediğiniz uğultular yok, aklınızda boşu boşuna yer kaplayan gereksiz bilgiler yok ve belki de en önemlisi karşıdan değer görmeyi beklemek yok.İnsan kendini en iyi anlayan varlık olduğu gibi yalnız kaldığında da bunun verdiği huzurla yalnızlığının tadını çıkartmalıdır bence..Hayatta yapayalnız olduğumuz gerçeğiyle ne kadar erken yüzleşirsek,kendimiz dışında kimseye ihtiyacımız olmadığını kavrayabilirsek gelecekte bunun avantajlarını da kullanabiliriz bence.Unutmayın ne kadar kötü bir durumda olursanız olun, her zaman bir seçenek vardır.Her zaman bir çözümü vardır.Bunu ancak kendi kendinize kaldığınızda anlayabilirsiniz.Çünkü sizi en iyi siz anlayabilirsiniz.Arkadaşlıklarınız istediğiniz ve beklediğiniz gibiyse çok şanslı nadir insanlardan olduğunuzu söyleyebilirm ama eğer öyle değilse de bir doz "yalnızlık ve huzur" işe yarayabilir.Bu zorlu sınavda(!) herkese başarılar dilerim...:)