Kendimde kavga ettiğim, herhangi bir suçlu bulamadığım saçma bir günün sonunda bir kadeh şarabım ve ergenliğin dibinde bir Gripin şarkısı ile başlıyorum yazmaya.
Heyecanlar, koltukta tv karşısında geçirilmiş uykusuz geceler, yüzlerce kere edilen dualar ile geçen bir Şubat ayından sonra takvimimizi tamamlamış bulunuyoruz. Varış noktamıza başarıyla ulaştık.
Artık daha da yakınım istediklerime, hayallerime. Ama neden çok uzaktalar gibi hissediyorum? Neden çok yakında olduğunu bilmeme rağmen korkuyorum ? Değişikliğe neden bu kadar tepki veriyorum? Kontrolü elimden bırakmak mı bu kadar korkutan? Ya da strese alışmış , hesap yapmayı spor haline getirmiş beynim mi reddediyor yenilikleri, güvenemiyor başkasının matematiğine ?
Öz eleştiri çok sevdiğim bir şey değildir. Hoş, kim sever ki hatalarını kabul etmeyi, kendinde kusur bulmayı. Aşmam gereken şeyler var belli ki kafamda. Bazı alışkanlıkları değiştirmem gerekiyor. Çok üzerinde durmuyorum şu an, geçelim bunu.
Küçükken de okuldan gelip televizyon izleyip öfleye püfleye odama ödev yapmaya giderdim. Yanıma annemi alırdım. O benim yatağımda yatardı, ben de onunla sohbet ederdim arada. Bazen de hiç konuşmazdık, hatta kadıncağız arada uyuyakalırdı falan. Ama yanımda biri olurdu. Yapacağım işlerin oldukça kabarık bir liste haline geldiği şu günlerde sadece yanımda bir nefes istiyorum. Beni anladığını görebileceğim bir bakış, daraldığımda beni sakinleştirecek bir öpücük...
Zorlanıyorum, sigara içmek istiyorum.
Sonra sen arıyorsun beni. Gücendiklerim, kızdıklarım, üzüldüklerim, korktuklarım sanki zaten hiç bana ait değilmişler gibi uzaklaşıyorlar. Kara bulutlar aralanıyor, aradan gözleri kamaştıran bir güneş çıkıyor. Sanki kendi kendini dolduran ben değilmişim gibi, üzülen,saçma sapan pms krizlerinde kendini bulan ben değilmişim gibi , bir film karesinde uzaktan kendimi izlediğim deli bir kadına dönmemişim gibi "Merhaba hayatım " derken buluyorum kendimi.
Gözlerinde huzuru bulduğum sevgilim, artık gel de ben de histerik Bihter modundan çıkayım artık.
Huzur bulayım. Şarabın tadına beraber varalım. Gülüşünde , gözlerinde başka alemlere dalayım.
Arabeske bağlattn yaw gece gece.
Heyecanlar, koltukta tv karşısında geçirilmiş uykusuz geceler, yüzlerce kere edilen dualar ile geçen bir Şubat ayından sonra takvimimizi tamamlamış bulunuyoruz. Varış noktamıza başarıyla ulaştık.
Artık daha da yakınım istediklerime, hayallerime. Ama neden çok uzaktalar gibi hissediyorum? Neden çok yakında olduğunu bilmeme rağmen korkuyorum ? Değişikliğe neden bu kadar tepki veriyorum? Kontrolü elimden bırakmak mı bu kadar korkutan? Ya da strese alışmış , hesap yapmayı spor haline getirmiş beynim mi reddediyor yenilikleri, güvenemiyor başkasının matematiğine ?
Öz eleştiri çok sevdiğim bir şey değildir. Hoş, kim sever ki hatalarını kabul etmeyi, kendinde kusur bulmayı. Aşmam gereken şeyler var belli ki kafamda. Bazı alışkanlıkları değiştirmem gerekiyor. Çok üzerinde durmuyorum şu an, geçelim bunu.
Küçükken de okuldan gelip televizyon izleyip öfleye püfleye odama ödev yapmaya giderdim. Yanıma annemi alırdım. O benim yatağımda yatardı, ben de onunla sohbet ederdim arada. Bazen de hiç konuşmazdık, hatta kadıncağız arada uyuyakalırdı falan. Ama yanımda biri olurdu. Yapacağım işlerin oldukça kabarık bir liste haline geldiği şu günlerde sadece yanımda bir nefes istiyorum. Beni anladığını görebileceğim bir bakış, daraldığımda beni sakinleştirecek bir öpücük...
Zorlanıyorum, sigara içmek istiyorum.
Sonra sen arıyorsun beni. Gücendiklerim, kızdıklarım, üzüldüklerim, korktuklarım sanki zaten hiç bana ait değilmişler gibi uzaklaşıyorlar. Kara bulutlar aralanıyor, aradan gözleri kamaştıran bir güneş çıkıyor. Sanki kendi kendini dolduran ben değilmişim gibi, üzülen,saçma sapan pms krizlerinde kendini bulan ben değilmişim gibi , bir film karesinde uzaktan kendimi izlediğim deli bir kadına dönmemişim gibi "Merhaba hayatım " derken buluyorum kendimi.
Gözlerinde huzuru bulduğum sevgilim, artık gel de ben de histerik Bihter modundan çıkayım artık.
Huzur bulayım. Şarabın tadına beraber varalım. Gülüşünde , gözlerinde başka alemlere dalayım.
Arabeske bağlattn yaw gece gece.
No comments:
Post a Comment