...

Bir tarafta söyleyebildiklerin var, bir tarafta kimseye söyleyemediklerin. Bir tarafta inandığını sandığın şeyler, diğerinde kendine bile itiraf edemediklerin var. Bir yanda hiç susmayan zihninin sesi, bir yanda uyuşmak için can atan bedenin. Bir yanda sana özlemle bakan sevgiliye duyduğun özlem, bir yanda uzakta olduğu için duyduğun üzüntü, kıskançlık, yoksunluk, eksiklik. Kısacası yalnızlık...
Bir haftaya daha radikal kararlarla başlıyorum.Yeni kararlar, yeni hedefler.
Tek tek yazmaya kalkmayacağım bu sefer yapacaklarımı.Her biri kafamda zaten.Aklımdan çıkmıyor hiçbiri.
Yalnız bu sefer toparlanamıyorum, uzakta kalmaya dayanamıyorum. Ayağa kalkmayı beceremiyorum bir türlü.Her seferinde kalbimin kırıldığını hissediyorum.Uykuya dalmadan önce, her sabah uyandığımda İçimde kopan bir şeyler var sanki.Sadece gülüşünde, bakışında buluyorum huzuru.Onun dışındaki herşey yanlış sanki, herşey boş...
Herşeyden korkuyorum,en çok da kendimden.