"Ohh beee" dediğim bir zaman dilimi...Vücudum, ruhum buna alışmış değil tam olarak ama alışmaya meyilli belli ki.Uzun zamandır beklediğime kavuşmuş gibiyim.Duyduğum özlem dışında kafamı kurcalayan en küçük bir düşünce yok. İçimdeki sıkıntılar ertelenmenin verdiği rahatlık sayesinde hissettirmiyor kendini, çok uzağa gitmişler sanki.
Kendimi müzikte kaybediyorum.İzlediklerimde buluyorum kendimi.Gözlerimi kapatıyorum. Hayal ediyorum.Aynaya bakıyorum; yorgunluklarım yerini huzura bırakmış.Sorgulamaktan yorgun beynim mutluluğa yer açmış.Bütün bunlardan etkilenen bense kendi kendime kalmanın önemini daha iyi anlamış gibiyim.Yalnız olmak.Tek başına olmak.Şizofreniye eğilimi bünyemle sıkıntılar çekmekte olduğum bi dönemden sonra bunun bana çok iyi geldiğini söyleyebilirim. Kendimi müzikte kaybediyorum.Gözlerimi kapatıyorum.Hayal ediyorum.
No comments:
Post a Comment