keşke dönmeseydim

Kaç seferdir oturuyorum başına, yazayım şu yazıyı da bitsin diye.Böyle yazı yazmaya başlanmaz ya neyse.Tekrar yaşarım herşeyi, tekrar çok özlerim diye korkuyorum da ondan yazmayı erteliyorum sürekli. Bugün baktım senden ayrılalı 9 gün geçmiş.Bana 9 yıl gibi geliyor.

Çok özlüyorum yine, çok düşünüyorum. Bazen abartıyormuşum gibi geliyor. Ama elimden gelen bir şey de yok, onu da biliyorum.Nasıl bir ilaçsan, ihtiyaç duyuyorum.Yokluğunda huysuzlanıyorum, sevmiyorum sensiz gittiğim yerleri, izlediklerimi, dinlediklerimi, öğrendiklerimi. Seninle paylaşamadıktan sonra , sana söyleyemedikten sonra bir çok şey eski önemini yitiriyor gözümde.

Beni beklerkenki halin gözümün önüne geldi bir anda.Uzaktaydın.Önce ben miyim değil miyim anlayamadın. Ben ise trenden düşmeden inmeye çalışıyordum o sırada, bavulu sürüklüyordum.Saniyeler sonra seni öpeceğimi biliyordum, sana sarılacağımı.Bunları düşünüyordum.

Sonrasını anlatmak gelmiyor içimden.Seni gördüğüm an, yanında olmaya alışmıştım zaten.Sanki o kadar zaman soğuk bir bilgisayar ekranından haberleşmemişiz, birbirimizi özlediğimizi yüzlerce kez söylememişiz de hep yanyanaymışız gibi.Sadece kısa bir ara vermişiz, ikimizden biri  bir iş gezisine ya da tatile çıkmış da evimizde buluşmuşuz gibi.

Aslında bekliyordum senin olduğun bir yeri bu kadar sevmeyi. Çok şaşırtmadı. Seninle her yerde yaşayabileceğimi farkettim yine. Sen ve ben...